دوری از ما چهره ات را روبروی عشق کن

گر نمی آیی برایم آرزوی عشق کن

گم شدی در ابر و باد آسمان های فراق

جای تنها پر کشیدن جستجوی عشق کن

گریه هایت می شود شبنم به روی شوره زار

لااقل با اشک بارانت وضوی عشق کن

شد سکوتت مایه ی سر درگمی حال ما

واژه ای بفرست و حفظ آبروی عشق کن

صبر ما پایان ندارد منتها دیگر بس است

زهر جانکاهی برایم در سبوی عشق کن